دیابت درمان نشده چه خطراتی دارد؟

خوردن قرص، چک کردن همیشگی قند خون یا تزریق انسولین احتمالا ایده ی چندان خوبی برای داشتن اوقات خوش به نظر نمی رسد. اما حداقل تلاش برای کنترل دیابت بهترین چاره برای پیشگیری از وقوع عوارض وحشتناک آن است.

به گزارش مجله اینترنتی به نقل از مجله سلامتی ؛ دکتر بتول هاتی پوقلو، متخصص غدد در کلینیک کلیوند معتقد است، اگر مراقب خودتان نباشید، عوارض دیابت ۵ سال پس از ابتلا آغاز می شود؛ و ظرف حدودا ۱۰ تا ۱۵ سال، اکثر بیماران با مشکلات متعددی روبرو خواهند شد. خوشبختانه، پیروی از یک رژیم مغذی، ورزش و مصرف دارو نه تنها ممکن است عوارض و پیشرفت بیماری را متوقف کند، بلکه ممکن است آن ها را معکوس نماید.

برای پیروی از برنامه ی درمانی به انگیزه نیاز دارید؟ در ادامه به مشکلات و عوارضی که با توقف درمان رخ می دهد، اشاره می کنیم.

۱. افزایش کلسترول و فشار خون

در دیابت نوع ۱، بدن تولید انسولین، هورمون تنظیم قند خون، را متوقف می کند. در دیابت نوع ۲، بدن قادر به مصرف انسولین تولید شده نیست. در نتیجه، هر چه کلسترول خوب پایین تر باشد، میزان چربی های مضر به نام تری گلیسیرید افزایش می یابد. مقاومت بدن به انسولین منجر به سخت شدن عروق باریک می شود که فشار خون را افزایش می دهد. درنتیجه، حدودا ۷۰٪ از افراد مبتلا به دیابت، نوع ۱ یا ۲، فشار خون نیز دارند، عاملی خطرناک برای سکته ، بیماری های قلبی و اختلالات تفکر و حافظه.

دکتر رابرت گبی، مدیر ارشد پزشکی در مرکز دیابت جاسلین در بوستون می گوید، چنانچه با ورزش و رژیم به تنهایی و یا با درمان دارویی موفق به کنترل فشار خون بالا و کلسترول بالا نشوید، پیشرفت سایر عوارض تسریع می گردد.

۲. ضعف بینایی

بیش از ۴ میلیون نفر از افراد دیابتی متحمل درجاتی از رتینوپاتی، یا آسیب های بافت حساس به نور در پشت چشم، هستند. این امر از قند خون بالا که به عروق خونی ظریف چشم آسیب می رساند، ناشی می شود، فرآیندی که ۷ سال پیش از تشخیص آغاز می شود.

مراحل اولیه هیچ گونه علائمی ندارد، اما به مرور دید را تارتر می کند. نتایج مطالعات بر روی افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نشان می دهد، چنانچه شاخص قند خون در طول زمان حدودا ۱٪ افزایش یابد، خطر ایجاد یا وخامت مشکلات چشمی حدودا یک سوم افزایش می یابد. هاتی پوقلو می گوید که در بیست سال آینده، حدود ۸۰٪ افراد دیابتی مبتلا به رتینوپاتی و حدود ۱۰۰۰۰ نفر نیز سالانه نابینا می شوند.

۳. از کار افتادن کلیه ها

در طول زمان، قند خون بالا نفرون ها، ترکیبات کوچکی در کلیه ها که تصفیه کننده ی خون هستند، را غلیظ و زخمی می کنند. ترشح پروتئین در ادرار در ۷٪ از موارد ناشی از مراحل اولیه ی مشکلات کلیوی است که در گذر زمان دیابت نوع ۲ بدل خواهد شد. هاتی پوقلو می گوید، حدودا نیمی از افرادی که دیابت خود را کنترل نمی کنند در ده سال آینده متحمل آسیب های کلیوی، شرایطی که یا نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه دارد، خواهند شد.

۴. ضعف اعصاب

حدود ۷.۵٪ از افراد مبتلا به دیابت نروپاتی، آسیب عصبی ناشی از قندخون بالا، دارند. در نهایت نیز حدود نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ یا ۲ به آن مبتلا می شوند. به گفته ی گبی در ابتدا ممکن است هیچ نوع نشانه ای از سوزش خفیف یا بی حسی در دست و پاهای خود نداشته باشند. اما درنهایت، نروپاتی می تواند موجب درد، ضعف و مشکلات گوارشی شود، در عین حال به عصب های کنترل کننده ی دستگاه گوارش آسیب برساند.

۵. احتمال از دست دادن یکی از پاها

به مرور که آسیب طولانی عصب بین مغز و اندام های تحتانی وخیم تر می شود، قدرت ماهیچه ها نیز کمتر شده و شکل پا تغییر می کند، همین امر موجب انحراف انگشت شست پا، کف پای صاف یا سایر بدفرمی ها می شود. یک قدم اشتباه یا سنگ ریزه در کفش می تواند موجب یک زخم کوچک شود؛ بی حسی اندام ها موجب می شود از آن آگاه نشده و گردش خون ضعیف در رگ های خونی آسیب دیده، بهبود را کند می کند.

نتیجه ی نهایی: به گفته ی گبی، عفونت شایع تا استخوان گسترش می یابد. افراد دیابتی سالانه حدود ۷۳۰۰۰ قطع عضو اندام تحتانی بدن را متحمل می شوند و حدود ۶۰٪ قطع عضوها در افراد دیابتی اتفاق می افتد.

۶. مستعد عارضه های قلبی

علاوه برا افزایش فشار خون و کلسترول، قند خون بالا می تواند مستقیما به سیاهرگ ها، سرخرگ ها و عضلات قلب آسیب برساند. احتمال خطر حمله ی قلبی در افراد دیابتی نزدیک به ۲ برابر و احتمال سکته ی مغزی تا ۴ برابر است. هاتی پوقلو می گوید: حمله ی قلبی قاتل شماره یک بیماران دیابتی است. صرفنظر از اینکه اغلب مهلک است، سکته موجب فلج شدن یا از کارافتادگی های شدید می شود.

۷. زندگی کوتاه تر

تمامی مشکلات مربوط به سلامتی سرانجام می تواند به عارضه ی نهایی منجر شود: یعنی مرگ زودرس. مطالعات اخیر در جاما نشان داد، زنان مبتلا به دیابت نوع ۱، ۱۳ سال کمتر از سایرین که به دیابت مبتلا نیستند، عمر می کنند.. رسما دیابت به عنوان هفتمین عامل مرگ ومیر شناخته شده، اما از آنجایی که اغلب عوارض ناشی از آن را در گواهی فوت ذکر می کنند و نه خود بیماری را، عدد واقعی ممکن است خیلی بیشتر اینها باشد.